Asimavikemal Aykılıç Şiirleri - Şair Asi ...

Vücudum kaptanını kaybetti.
Bazen alabora oluyor,
Bazen demir atıyorum bilmediğim limanlara,
Karışık duyguların esiriyim,
Acıların düğümlendiği yerdeyim şuan.
Bir kaçış bu yaşadıklarım, kendimden kendime

Aşkı tek kişilik yaşamak… Yükü ağırdır, yakar yüreğini, ruhunu, bedenini! Dayanamaz, söylemek istersin ama dökülmez kelimeler dilinden! Gözlerin ise inadına anlatır aşkını! Utanmaz gözler, korku nedir bilmez aşk söz konusu olduğunda! Dilin bağlandığında o konuşur… Ama nafiledir! Çünkü anlamaz karşı taraf gözlerin dilinden! Sen ise tek kişilik yaşamaya devam ettikçe aşkını, daha da büyür aşkın… Yüreğine sığmaz olur! Ve her yeni günün başlangıcında ‘bugün söyleyeceğim’ dersin. Ama o an geldiğinde, elin ayağın titrer, avuçlarının içi terler ve tam anlatmaya başlayacakken ağzından başka kelimeler dökülür. Havadan sudan konuşursun. Oysa bunlar değildi söyleyeceklerin!

İçinden, ‘bugün olmadı ama yarın kesin…’ dersin. Ve böylece günler birbirini kovalar ve sen zaman kavramını yitirirsin! Yaşamını ertelersin farkında olmadan…
Aşkımızı dile getirmekten ne alıkoyar biz âşıkları? Aşkımızın reddedilmesi sonucu küçük düşmekten mi korkuyoruz? Kaybetmekten mi korkuyoruz yoksa? Kaybetmekten korkuyor isen gülerim doğrusu. Sana ait olmayan bir şeyi kaybedemezsinde unutma!

Aynı mekanda iki kaçak vardı; biri sen, diğeri de ben. Gözlerini kaçırmakla kalmadın sadece, aynı havayı teneffüs etmek istemiyorum dercesine uzaklaştın benden. Aynı filmde iki yalnız ruhtuk biz, iki ayrı karedeydik. Ben deli bir sevdaya tutulmuştum sana dair, sen kaçaktın kendi içinde aşka karşı. Sonra çocuksuluğundan eser kalmamıştı, ben bir ateşin çevresinde yanmayı göze alan bir pervane gibi dolanıyordum peşinde. Elimde seni hatırlatacak bir fotoğraf bile yoktu. Ruhumda esen fırtınalardan bihaberdin. Biliyorum sen bana “kal” demeyecektin. Ne yapmalıydım; biri diyordu söyle sevdiğini diye, ne değişirdi söylesem? Senin için sefil bir hiçtim ben, oysa senin pervanen çoktu çevrende, şık takım elbiseler vardı, hayallerinde kim bilir neler saklıydı. Bir Türk filmi gibiydi sevdamız, klasik bir durum teorisi üzerine senaryosu yazılmış.... Sen her açıdan zengin kızdın, ben senin için bir hiç...

Kapı kapandı önce usulca, sesim varlığımı temsil etsin derken, ellerim bir poşetin içinde duran evraklara uzandı. Sonra sessizce giydim ayakkabılarımı, dokunsalar ağlayacaktım zaten, öylesine doluyken ayrılık üstüme üstüme geliyordu intikam almak istercesine. Kahretsin, aciz bir ruhla, topal bir sevdayla “Gitme kal” diyecek bir ses bekliyordum umutsuzca. Duyamayacaktım o sesi ben... Gitme desen, kalırdım yanında ve gemileri yakardım sevda limanına demirlemiş, işgal edilen yüreğimdeki esir sevdamı kurtarırdım tek başıma. Allah kahretsin, nasıl sevdim seni.

Duydum ki, sesim kalmış benden geriye, durgunlaşmış yüreğindeki o şen çocuk, susmuşsun gidişimin ardından... Kal demek geçti mi aklından? Yan desen yanmaz mıyım sandın da tutuldu dilin? Sevdin de, seni sevmiyorum derim diye i korktun sevdiğim. Söyler misin ben senin için neyim? Dur! Yorulma sen, biliyorum cevabı ben, koskoca bir hiçim yüreğinde... Her şeyimsin sen, ruhumda ve benliğimde...

Kuytu köşelerim var ya benim
Bir tek senin bildiğin,
Yanlızlığımda savaştığım
Çaresizliğimde boğuştuğum
Sularında hayallerimi yüzdürdüğüm..
Artık umutsuzluğu gömdüm

Aşk Dedikleri
Aşk: en yalın biçimde anlatılan tek kavramdır o,adı kendisidir zaten.Onu
anlatmak için sonu gelmez cümleler kurmanıza gerek yoktur.Aşık oldum
dediğiniz an akan sular durur,küçücük çocuk bile sizi rahatlıkla
anlar.Çünkü aşkın dili tektir.Aşk cesaret ister,kocaman bir yürek
ister.Nedir bu aşk denilen şey? Elle tutulmaz,gözle görülmezbir şeyse nedir

Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum,
seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım,
sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım,
kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...

Yaralarımdan armağan sevdalar bıraktım sana giderken..Uzanıpta tutamayacağın,ulaştığın asla senin olamacayak düşleri adadım aşkına..Ben giderken senide götürdüm içimde...İlk yanlızğımda çaresiz hissettim kendimi...Meğerse geceyi görmekten uyanamamışım sabahlarıma...Seni hiç bitmeyecek yerime koydum ve uyandım kabuslarımdan..Yanındayken güzeldi herşey zannederdim...Yanılmışım..Gerç ekten herşeyi güzel yaşatsaydın şimdi yanımda olurdun..Her aşkında kayboluşumda çıkışı yok sanardım derinliğinden...Hapsettiğin kalbimi kurtaramıycam sanardım ellerinden...Yüzümde sakladığım acımı yanında her haykırdığımda umuduma umutsuzluk katardı sözlerin...Anlamını kaybettiğinde adın dudaklarımda ozaman anladım herşeyim olsaydın herşeyimi alıp gitmezdin..

Senin için özel olanın artık karşındakine genel gelmesidir ayrılık...Fırtınama sebep olacak sözlerin yok artık...Mutluluğuma engel suskunlukların var karşımda...Bütün aşklarımı sayıklayarak vazgeçiyorum aşkından...Kendimi masum saydığım için değil haklı çıkmaya çalışmam..Bedelini ödediğim cezamın yükünü hafifletmek sadece yaptığım..İçim yana yana ağlamak yok artık,bütün gece adını sayıklamak,her yattığımda sana diye uyanmakta yok...Çekti bedenin bütün ağırlığını üstümden...Sevdamı sen tükettin ama alışkanlığımı ben yok edemedim..Uğruna yaptığım herşeyi helal ederek çıkarıyorum seni kalbimden.Her kavgamızı,her gülüşünü, her öpüşünü unutarak siliyorum geçmişimden...Yabancıdan farksızsın artık...

Rahatım artık en azından düşünmüyorum kimseyi...Zaten geri gelip kapımı çalarsanda bulamıycaksın beni...Bir başka rüzgarda bir toz bulutu olarak savrulucam başka şehirlere...Bir gün yaz günü üşüdüğünde seni ısıtan rüzgarımla geleceğim geri...Ama sen mutlu olacaksın bir başka sahilde bir başkasıyla...Ömrüm boyunca yanında olmak istedmiştim ama aşkımızın ömrü yetmedi...Belki ben yettiremedim...
Gizli tuttuğum hayallerimle saklanıyorum utangaç dünyama.Her gizemini yitirdiğinde dünyam hayat hataya sürükledi hislerimi...Bozuldukça dünyamın huzuru keyfi kaçtı mutluluklarımın...Ruhumun büyüsünü bozacak gerçeklerle karşı karşıya getirdi beni ayrılırken sölediklerin...Birgün senin yokluğuna kolay alıştım diyeceğin aklımın ucundan bile geçmezdi...Ama hayat o ki aklıma gelen değil gelmeyen hep başıma geldi...Hep ummadığım yerden yakaladı...

Uykularımın bölündüğü saatlerde

Tek düşündüğüm sendim soluk soluğa...
Orman yangını gibi dudakların
Kavururdu beni.
Ayaz gecelerimin puslu soğuklarında

Uyandım birden seninle,
Gece üçü bulmamış..
Bir bulut durdu gözümde,
Hasret bize uymamış...

...Belki de hikaye tüm yaşamım.. Ne kadar uzunsa, kısa bir o kadar da. Sensizlikte cümleleri susuyor bu hikayenin, dillenmiyor, söylenmiyor. Hiç bir şeyin yerini bulamıyorum sensiz. Herşey yitik, her şey kırık, yarım, eksik..

Ey benim denizgözlüm gönülden sevdigim
Sen hiç MAVİKEMANCI'yı tanıdınmı,
Onu melodileri ile dans ettinmi,
Gel seninle düşsel bir maceraya çıkalım.

Mavi bir gecede,mavi bir deniz kıyısında,