Asım'ın Nesline Çağrı Şiiri - Selim Adım

Küflenmiş bir geçmişin, gizemidir gördüğüm
Ya da sakladığındır, öz kendinden kendini
Zıtlıklar aleminde, saf fikirler; kördüğüm
Kaçmanın gereği yok, taşırarak bendini

Neden kaçar ki insan, sevildiği şehirden
Gökkube yıkılırda, hüzün kaplar içini
Mazisi akar gider, yosun tutmuş nehirden
Kıyısında o cami, minberinde has çini

Kımıldamaz yüreği, çalan ney'in sesinden
Sağa sola sallanır, kafa kırk bir yerinden
Gerçeklerinden gafil, vazgeçmez neşesinden
Motifleri yurdumun, sarsmalı çok derinden

Köpürsün duyguları, titresin uzun uzun
İklimi yerindeyse,varsa biraz mizacı
Hayat gerçeğe şamil, ikizi ruhumuzun
Gayrı ellerde sefil, sonu başından acı

El alemin elinde, tarumar olur zaman
Tutar gibi görünür, nasırlı ellerinden
Aslına tekme atar, içi dışından yaman
Nice küfürler akar, riyakar dillerinden

Çıkar giyindiğin o, garbın pot libasını
Yetmez mi üç asırdır, taşıdığın sırtında?
Seni senle vuruyor, boyalı şer basını
Mesulsun tüm bunlardan,unutma hak katında!

Asımın nesli diye, çağırdılar öteden
Gönül gözünü aç gel,vakit kalmadı artık
Kuyunu kazıyor bak, seni yüzden metheden
Açıldıkça açıldı, kapanmayan o yırtık