Asılmış duvara, nokta gibi duruyor!

bir avuç toprak serildi göğüs kafesime
yağmurlarla ıslandı sırrım yoğruldu edeple
alnımdan dökülen terin izlerini taşıyor
ellerimle oynaştım çamurdan yapılmış nazeninle

harcanmış emeklere yazık sabrım artık taşıyor
sana inanmak istiyorum ama çok zor geliyor

çekilmiş zihnime istikrarsız zikzak çizgiler
izlerimi taşıyor duvar çatlamış düşünceler
intikam duygusu yansıyor yaşlanmış yüzümde
gölgemde bile görülüyor dertli geçen seneler

asılmış taş duvara bir nokta gibi duruyor
önemi yok nasıl olsa uzaktan her şey anlaşılmıyor
yüzüme çarpılan sırlarım kadir kıymet bilmiyor

yeni bir beklenti değil korkusuna alıştım
belki bu son olur diye rüyasına dalmıştım
yerinden kalkmaya niyet eden aykırı kalemime
derinden gelen söyleşiyle çoktan sarılmıştım

ustası oldum örülmüş taş duvar sırlarının
harcına ahı döküldü amansız göz yaşlarımın

04.07.2007 00.30