Asılmaz Bu Okul Şiiri - Beylem Gezer

okuldayken dersi asmak kadar zevk veren bir duygu daha yoktu ki ele avuca sığmıyorduk
kuralseverler sağ olsun devamlılığı itina ile sağlıyorlardı
bir rica ile bizim yerimize de imza atan dostlar vardı
şimdilerde dosta da hasret kaldık
sanal icat olalı camların ardındaki dost yüzsüzlükleri
cam kesiği ile yüzleştirdi
dil yarası ile eşdeğer kesikler
reelde yokmuydu mevzubahis dostlar
olmaz olur mu
vardı elbet
sanal dosttan farklı idi
hıncını alacak kadar yakındı onlar
sanalın yüzsüzleri gibi değillerdi

doğal felaketler ne kadar ağır olursa olsun
kızacak bir muhatap yok
takdir -i ilahi deyip
oturuyorsun sessizce
çünkü sorulmaz kimseye dünyaya gelcen mi diye
orda sınav var gircen mi diye
sürünüp sonra da ölcen mi diye
sorgulanmaz yaratıcı
oysa ne çok soru var kafamızda

asılmaz bu okul
baştan sona imtihan var her nefes için
çalışmadığım yerden mi çıkıyor
alışmadığım için mi düşüyor notum
düştüğüm yer mi dikenli
bilemedim
kalkmak istemiyorum
nasılsa yine düşeceğim
daha çok acı çekeyim diye mi
yaşıyorum
yaşamak ödül mü diyeyim
dünya imtihanı devam ediyor
boş kağıt vermek istiyorum
yeter ki imtihanım bitsin