Asılı Durur Başucumda

Feneri söndürdüğünde, gecenin koynunda
Aklımı alır, giderim adının askısına.
Ne senin ruhun duyar, ne de sevdaların...
Titrek bir mum alevi gibi,
Yüreğimin ucunda asılı kalır kelimeler.

Düşlerim konuşur sevdalarımla.
İtirazsız sevmelerim,
Öpmelerim gelir aklıma.
Uzanıp dokunurum habersizce yüzüne.
Sen bilmezsin ama,
Her gece yastığımın üstünde kokun...
Hanidir görmediğim gülüşünün izleriyle,
Asılı durursun başucumda.

Adını anmaya korkar yüreğim.
Şahidim olur ay, yıldızlar ve cümle mahlûkat.
Fısıldarım kulağına, rüzgâr misali...
Ertelenmiş sevmelere gebe kalan
Geceden gizli.

Ne kadar masum kalmak isterse,
O kadar kirli.
Yalancı sevdaların ardından
Yorgun yüreğin bilmeli:
Bir seni sevmeye doyamaz gönlüm.
Bir sesine…
Unutmuşçasına tüm geçenleri siler gibi gözlerin.
Ruhunun sığındığı her liman bir yalan olur.

Tam da şimdi…
Dokunur insana yalnızlığının sesi.
Umursamaz mı sanırsın ki bu deli seni?

Zöhre Eylem YILDIRIM/ Ozan Firari/19/04/2012/İzmir