Asıl Olan Şiiri - Kasım Kobakçı

Merkezinden baktığımızda,
    içinde bulunduğumuz anın,
Bir koza içindeyiz,
    diyelim ki,
Kozamızın sol duvarı,
    ipekten bir eşarp,
Sağ duvarımız ise,
    gökyüzüne açılan bir geçit,
İpekten başka bir duvar daha
    aydınlığı önümüze getiren,
Sezilmekte o yönden,
    dışarının sonsuzluğu.
*
Karşımızda da yine,
    tek bir aralığı olan,
Başka bir cephe var,
    enginliği duymsayabileceğimiz,
Nazarlarımız hep karşımızda
    ve sağımızda,
Odaklanıyorlar,
    geçide ve aralığa,
Boşluğu olabildiğince,
    derinlemesine hissedebileceğimiz,
Bu istikamete ayarlı,
    duruşumuz da zaten,
Durmuyoruz her nasılsa,
    içimize kapanıp.
*
Bir labirent mevcut gerimizde,
    benliğin dehlizlerine uzanan,
Sırtımızı çevirmişiz,
    nedense biz ona,
O yöne karşı,
    budur vaziyetimiz.
*
Bir ufka doğru yönelerek,
    ver olur dağima ruhlar,
*
Meltemi, yıldızları, güneşi,
    kainatı, boşluğu,
        hissedebildiği
            istiklamete göre,
Varoluşun enginliğini,
    kavrayabileceği yöne meyilli,
Çürümeye programlı değil,
    dört yanı kapalı bir zindanda.
*
Nefes alıyorsa da şayet,
    ört yanı kapalı bir zindanda,
Nice yepyeni teknoljik icatlarla,
    harici enginliklerin
        yerine ikame ettiği,
            yaratmış bir dizi nesne,
                ve yönelir onlara,
Ya işitsel olarak melodilere,
    ya işitsel ve imgesel olarak filmlere,
        ya da zihinsel olarak
            roman, öykü, mecmua gibi
                yazınsal ürünlere.
*
Diriliğinin alametidir bu,
    yaşayan varlığın,
Diriliğin eyleme,
    akışa, faaliyete,
Dönük kozmik yansıması.
*
Boş bir levha,
    olsa ufuk,
Issız bir alem,
    olsa imgelem,
Duraksamaz onun,
    aklı ve parmakları,
Meyleder derhal,
    onu bezemeye.
*
Hiçbir kimse,
    boş bir çerçevenin,
        tertemiz bir sayfanın,
            boyanmamış bir zeminin,
Anlamsızca bakarak önünde,
    ziyan etmeyi arzulamaz vaktini.
*
Uykuya dalar,
    veyahut da.
*
Ancak uykuda bile,
    dalar zihni,
        rüya görme,
            faaliyetinin içine.
*
Budur rüya ki,
    birer varlık olarak hepimiz,
Yer almaktayız,
    ruhani özümüzle,
        bu sahnede,
Bir kıymeti var hepimizin,
    olsa dahi bir rüya.
*
Bir parçası değiliz biz,
    o hissiz kainatın,
Menşeğiyiz,
    değer ve özün,
Ta kendisiyiz,
    cevheriyiz.
*
Değer ve özün de,
    bulunur bir hissiyatı...
*
Çok bunalırsa eğer,
    onun ruhu örneğin,
Bekleyemez
    sabit bir halde,
Bir çocuk olur,
    sığmaz, ele avuca.
*
Bürünmedikçe,
    bir ürün formuna,
Kazanamayız onu,
    elde edemeyiz.
*
Özüdür onun,
    feraseti, dehası, birikimi,
        duruşu, fikirleri, eylemleri,
Bağları, ailesi, hayat arkadaşı,
    yoldaşları, dostları, evlatları,
        torunları, yaşamı, sonu, hepsi.
*
Kudretidir onun,
    keremi, asaleti, muvaffakiyeti,
        varlığı, mülkü, irfanı,
Şöhreti, itibarı, belagat yeteneği,
    yardımcıları, dostları, namı,
        erdemleri, dehası.
*
Yükseltebilmesi için,
    değerini bir insanın,
Her şeyden önce,
    tesadüfen adım attığı
        bu alemde,
Becermesi gerekir,
    tutunmayı hayata,
Sahip çıkıp,
    kendi varoluşuna,
*
Kozmosun,
    tüm kayıtsızlığına inat,
Kuşanıp takarak,
    tüm hassasiyetini,
Süslenip bezenerek,
    donatarak kendi ufkunu,
Kılıp mevcudiyetini
    cazibe merkezi,
Kendi çabası
    ve kendinden evvelkilerin himayesi,
Yanlışlarından,
    cürümlerinden,
        noksanlıklarından,
            aldığı derslerle,
Kusursuzluğu,
    erdemliliği,
        bütünlüğü,
            öğrenip bilerek,
Becermesi gerekir,
    yeni bir başlangıç yapmayı da,
Kaldığı noktadan,
    ilerlemesini de,
Fakat daha bilge,
    daha ihtiyatlı olarak,
Becermesi gerekir,
    adım atmayı da.
*
Devam ettiriyorsam,
    yalnızca mevcudiyetimi,
Bir kıymet katar mı,
    bu bana?
*
Aşikar kılabilir bu durumu,
    ancak bir eylem.
*
O eylem vuku bulmadığı müddetçe,
    meçhul kalır kıymetin,
        kıymetlenip kıymetlenmediği.
*
Aksine mevcuttur elbette,
    kıymet kaybettiren eylemler de.
*
Kıymetin artmış mı,
    yoksa azalmış mı olduğunu,
        ölçemeyiz bir zamanla,
İlerlemiştir belki cüsse ama,
    değildir belki de,
        içi boş bir et yığınından,
            kelime kümesinden
                farklı bir şey.
*
Ölçülüp tartılamayız,
    ortaya koyup görmeden,
        kabiliyetlerimizi,
            kabiliyetimizin kıymetini.
*
Yine de,
    etkiler mi varoluşu,
        kıymetin artması,
            ya da azalması?
*
Azalsak da, artsak da,
    bir kıymet olarak,
Arzuladığımız sürece,
    var olmayı,
Gayret ederiz,
    var olmak için.
*
İdrak ettim ki,
    sebepleri değiller mevcudiyetimizin,
Kıymetimizin yükselmesi, gururlanmak, gurur duyulmak,
    hürmet görmek, sevilmek, takdir edilmek.
*
Yine idrak ettim ki,
    varlığımızın varlık gerekçesi değiller,
Çok edinmek, servete kavuşmak, üne erişmek,
    ya da bir kudrete sahip olmak,
*
Var olmayı seçtiğim için,
    varım ben,
Bu yöndedir benim seçimim,
    kıymetli olsun olmasın.
*
İtina gösteririm bedenime,
    var olmayı seçtiğim için,
Zinde olduğu müddetçe de bedenim,
    uzar varoluş müddetim.
*
İflas ederse bedenim,
    ne kadar arzu etsem de,
        ne denli seçim yapsam da,
            olanaklı olmaz zaten var olmam,
Ne kadar var olmak için
    çabalasam da,
İşe yaramaz artık,
    seçim meçim,
        beden elden gidince,
Çoktan idrak edilmişti,
    o da.
*
Elbette kıymetli bir birey,
    olmak adına kafa yorup,
Didiniyorum mutlaka,
    kıymetli hatırlanmak için,
Bir gayretim yok ama,
    var olmak için,
        ne de yok olmak için.
*
O mesele sadece,
    o hissiz yaratıcımızın,
Evrenin meselesi,
    değil merhametinden,
        lütfundan da değil,
Hiç mi hiç,
    bağışlayıcılığından değil,
Bunlar benim,
    benliğimin hissiyatları,
        değil onun!
*
Ben işte,
    yasal hakkım olan,
Malikim,
    tüm bu hissiyatlara,
Sürdürüyorum da,
    sahip çıkmayı,
Son anıma dek,
    sürdüreceğim de,
Hiç kimse,
    elimden alamaz bu hakkı.
*
Asıl olan,
    neydi peki?