Asil Karanfil! ... Şiiri - Şair Dadaş

Dağ eteğindeki kırmızı karanfil
Özgürce meltemler soluyordu...
Birgün ansızın kopardı bir elin parmakları,
Saksılara ayırdılar özünü, birer, birer...
Tutsaklığına yandı asil karanfil,
Damarlarından kan istediler...
İsyan etti şah damarı,
Bilirdi düşmanlar sefil...
Anımsadı üç kıtalık dağları,
Her katrede dualar oldu...
Hakimiyete konuştu dudakları,
Kana büründü kıpkırmızı karanfil...
Gökten hilaller düştü cemrelerle,
Tomurcuklarda can buldu...
Düşman bugünse alçak ve rezil,
Hürriyete atıldı özgür karanfil...
Susuzluğunu giderdi dağ eteklerinde,
Meltemlere kucak açtı...
Yoklukları andı yaş günlerinde,
Birliğe nefer oldu mevsimlerde...

Kırmızıydı kıpkırmızı karanfil,
Bir o kadar şerefli, bin o kadar da asil...