Asıl Deva Şiiri - Kasım Kobakçı

Yabancılaşma bağırdı, o sahnede,
Sorgulanan eylemler bütünü,
Seyircinin kurduğu mantık,
Tarihin eleştirel dünü.
*
Açıktır kurgu, orta yerde,
Ne dekora kanarsın, ne de gölgeye,
Akışın içinde, sanırsın gerçek,
Halbuki bölünmüştür, binbir parçaya.
*
Akılla örülmüştür, bu mesafe,
Belki levhalarla kesilmiştir hikaye,
Kim anlattı kime, neden anlattı fark et,
Belki de, başlangıçtır bu kesinti.
*
Mekansız değildir olay, sorgusuzdur çoğu kez,
Ya yargısızlık vardır, ya da düşünmediğin tez,
Katharsistir belki, yıktığım duvar,
Ne özdeşleşmeyi saklar, ne de büyülü bir anı.
*
Farkındalık dedi öteki, topluma tuttuğun ayna,
Belki bir uyanış hali, ya da sert bir duruştur,
Kimine göre ders, kimine göre kavga,
Düşündüğün anda, farklı bir oluştur.
*
Duygusuzluk değildir bu, mesafedir özü,
Göstermez sana, bitmiş bir sonu.
Karar senin der, yargı senin,
Böylece bozulur o büyü.
*
Anlatıcı girer araya, bozar akışı,
Hatırlatır sana, izlediğin bir oyun,
Kapılma rüzgarına, o sahte hüznün,
İncele nedenini, her bir sonucun.
*
Değişmez sanılan, her yasa değişir,
İnsan çizer, kendi kaderini,
Kabullenmek yok, itiraz var,
Gösterir sana, dünyanın halini.
*
Perde inmez aslında zihinlerde,
Devam eder, sokakta bu büyük dava,
Çözüm bekleme, yazarın kaleminden,
Eyleme geçmektir, asıl deva.