Aşıksın Sen Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Tutuk, çekingen bir aşıksın sen.
Sevdasını yüreğinin derinliğine gömen,
Duygularını herkesten gizleyen,
Kimsenin farkına varamadığı bir aşıksın sen.
Bu dünyada hiçbir zaman anlaşılamadın zaten.

Denizin derinliklerinde nefes almadan yaşayabilen,
Gün ışığına çıkmayı özlemle bekleyen,
Yüreği yaralı belki bir batık gemiydin sen.
Belki de okyanusun karanlık derinliklerinden,
Aşkını ilan eden bir deniz yıldızıydın sen.

Karanlığın uçurumunda kendinden kaybolup giden, Aşkının ışığına tutunmaya çalışan bir yıldızsın sen. Belki de boşlukta kendi kendine gezen,
Gökyüzünden kayıp sonsuz karanlığa düşen,
Çaresiz, isimsiz sönük bir yıldızdın sen.

Yağmurla birlikte gelen,
Küçük bir damlaydın sen.
Toprağa hayat veren,
Baharla birlikte yeşeren,
Bir çiçeğe hayat oldun sen.

Yüreği çocuk gibi çarpan bir aşıksın sen.
Sevgisini göstermekten çekinen,
Bir serçe gibi tir tir titreyen,
Sevdasını yüreğinin derinliğinde gizleyen,
Çocuk gibi mahcup bir aşıksın sen.

Rüzgarla kuru bir yaprak gibi savrulup giden,
Fırtınada yolunu kaybeden,
Kolu, kanadı kırık yaralı bir martısın sen.
Yüreğinde ümidi hiç tükenmeyen,
Sevdalı bir aşıksın sen.

Mustafa Kaynak