Yanmak istiyorsan en iyi ocaktır aşk,
Bazısı ham kalırken senin yandığın yerdir aşk.
O ateşe atıldın mı? İlk önce tatlı gelir,
Suretini geçici bir gülümseme alır,
Hem de ne gülümseme o kadar masum ve temiz ki,
Kimse sana onun devam edip edemeyeceğinin,
Kesin sonucunu vermekten kaçınır.
Aşk ocağına düşünce, seni düşüreni her görüşünde,
Yandığın kadar sersemlersin vücuduna hükmedemezsin,
Artık pişmeye başladın o ocakta,
İçin yavaş yavaş alev alırken tatlı bir sevda olur ilklerde
Ve ona sevdiğini söylersin,
Eğer kurtarıcın o ise seni alır o caktan,
Yok yanmen gerekiyorsa,
Acımadan bir odunda o atar zaten yanan ocağa.
Ateş artık şeytani bir acı verir kalbine.
Ona kızma kaderinda yanmak var senin.
O buğdaysa sen saman olup ayakta tutacaksın onu,
O nehirse sen yatağı olup kavuşturacaksın denizlere,
O yanlış yapacak sen düzelteceksin,
O gülecek sen ağlayacaksın,
O ateş ise sen çıra olup yanacaksın,
Aşıksan yaptığı yanlışları yargılamayacaksın,
Aşık maşuğunun yanlışnı sorgulamadan effedendir,
O yanlış olacak sen ona doğru olacaksın,
Ve unutma senin onun ocağında,
Yanana kadar kalacaksın...
14.08.2012/02:23/Adapazarı
MeftunKayıt Tarihi : 15.8.2012 14:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!