Sen uyanmadan önce,
Güneş bile doğdu.
Geçen hafta,
Çay içtiğimiz bahçede,
Çınar’ın tepesinde,
Seni gözlemekte.
Dünyaya sitem ediyor,
Dönerken seni de,
Alıp gidiyor diye.
Ben oradayım şu an,
Garson açık bir çay getirdi,
Demli olsun deyince,
Ay yüzlün olmadan vermem deyip,
Geri götürdü...
Kalkıp gittim bende,
Meğer,
Aşıklar vadisinde,
Sen olmuşsun efsane,
Ay ve güneşle...
Hasan Arpacı,2020,Üsküdar
Hasan ArpaciKayıt Tarihi : 27.5.2022 08:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!