Aşıklar Vadisi Şiiri - Hasan Arpaci

Vicdanın kirlenmiş sokaklarında,
Uyuz köpek gibi yürümekteyim.
Acının can vermiş şakaklarında,
Erimiş kar gibi sürünmekteyim.

Kader beni alıp sellere katmış,
Taştan taşa vurup çöllere atmış,
Göklere çıkarıp rüzgara satmış,
Şimdi halden hale bürünmekteyim.

Yaratılan benim yaratan sensin,
Kaderimi yazan donatan sensin,
Dünyayı ışıtan karartan sensin,
Ben neden kahrolup üzülmekteyim.

Doğruyla yanlışın dışında bir yer,
Hasan’ın bahtının yaşında bir yer,
Aşıklar vadisi başında bir yer,
Üstünde sevinip süzülmekteyim.

Lakin Arpacı’nın hali hal değil,
Arı kovanında tatlı bal değil,
Umut denizinde yüzen sal değil,
Diyardan diyara sürülmekteyim.

Hasan Arpacı, Üsküdar