Aşıklar Divanı Şiiri - Rümeysa Akman

Bir alevi sofrasından kalkıyorum
Üstümde ekmek kırıntıları
dökülmesinler diye eteğimde bir elim
Tanışıklığım yok kimseyle,yaşanmışlık yok
Seni arıyorum bir ney sesinde bir bektaşi nefesinde yahut bir çocuğun gülüşünde.
Kulağımda anne ninnisi..
Çocukluğum geçiyor paslı demir raylardan ,
Kaç durak kaldı sahi seni bulmaya ?
Yada kaç asır sesini duymaya..?
Gelincikler selamlıyor tan vakti, gözümü yeni açmışken ,Süleyman tahtına oturmamışken ve bulamamışken insanoğlu henüz ateşi ben sana yazılmışım.
arşı âlâ bizim için açılmış bizim adımız fısıldanmış aşıklar divanından gazellere.
Her satırda bir sen arıyorum her yudumda sen..
Bana mirasın mıydı yokluğun ,varlığın yetmemişken nasıl geçecek bu firkat.
Gözlerimi kapatmam mı lazım seni görmek için
Yoksa bir âmâ ilk kez görür gibi mı bakmam lazım?
semadaki binlerce rengi mi seçmem lazım?
Seni bulmak için ..
Yüzün geliyor aklıma, hüzün geliyor
Sahi bu güzellik tek sana vaadedilmiş
Yoksa bir haber miydin cennetten..