Aşıklar Şiiri - İsa Sayan

AŞIKLAR

Bakışlar yalan sözler yalan
Hayat akıp gider
Sokak lambaları şahitliğin de
Sokak lambaları ışıtıyor
Ama ısıtmıyor
Yorgun bedeni mi
İnsanlar geçip gidiyor yanım dan
Sahte aşıklarıy la
Ayaklar yine yörüyor
Yalancı sevdaları ararcasına
Solgun sararmış yüz
Üç yüz atmış derece
Dönzeriyor kafasını
Sağa sola çevirerek
Bakıyor etrafına
Gözlerini kapatıyor
Sokak ortasın da
Hep aynı sesler
Seni seviyorum
Aşığım bir tanem aşkım
Sahtece verilmiş sesler
Sağ kulaktan girip sol kulaktan çıkar
İnsan topluluğuna
İki genç gelir oturur
Ankara aşti de yanıma
İkisi de eşitme engelli
Ama sağar
Elleriyle öyle işaret dili kullanırlar
Haykırırlar aşkları
İnsanlara gerçek aşıkları
Biziz dercesine
Yine bir adam çıka gelir yanıma
Hafif ürkek sesle
Oturur yanıma
Başlar işaret dilini tercüme etmeye
Bu bizim anladığımız bir dil değildir
Tozlu insan seli için de
Gençler iki iken üç üç iken dört
Dört iken altı olurlar
Pislenmiş Ankara sokakların da
Adeta zaman duru verir
Tozlu bantlar da
Oturan iki adam üzerin de
Yaşlı adam tercüme eder
Yanın da oturan şairine
Anlatır her şeyi ince ince
Gün yüzüne çıkarır gerçek aşıkları
İşte bak şimdi seviyorum diyorlar
Birbirlerine
Herkes söz veriyor
Üçkız üç erkek
İşitme engelliler
Deli kanlı ve
Delikanlı kızlar
Tokalaşarak ayrılıyor
Tozlu raflı Ankara sokakların dan

Şiir. fotoğrafçı şair, isa sayan
19,02,2012-02-19