Aşıkane Şiiri - Öznur Karayumak

AŞIKÂNE

Bir ateşlik dumanım vardı
Küle dönen gün izinde

Koy beni varıp gideyim
Yarsız, arkasız...
Ölüme diz çöküp de
Kuru bir tasa
Ilgın bir düşün önüne geçecekse

Sür gün izini, çöz yüzümün gizini
Gür sulara sal solgun teni
Çek dilinin pimini, parça tesirli olsun
Bir olsun ve dolsun nefesin
Sol yana can diye…

Altın şafaklar doğur tepelerin ardından
Dermandır.
Namazımı kıl, tan öncesi
Rengini sal yere,
Susma yeter ki…

Sen sustukça
Göz dumanlı
Sen sustukça it ürür, kervan yürür
Sen sustukça, ufuk vururlar
Yol keserler, düş sürerler ötelere

Hem yar ol, en sadık aşk yoldaşı
Kur saatleri
Hasrete inat
Baharın gözüne çek vuslat sürmesi…
.
Bir gazel sera gibi
Şah beyitler diz
Gecelerin sırdaşı…

Aya vurgun gün ölümü özler
Tereddüt etme indir fırçanı;
Uyma! Çarkı bozuk bu düzenin
Hem nalına, hem mıhına!
Koy tekere çomağı

Yüzümde al kan hali gülüşümle giderim
Kor ölümün hem huyuna, hem suyuna…
Sözüne söz katmadan
Bakışına salmadan siyahı
Kul olmadan kara mizah kaleme
Vurmadan öldürecek o tek bir darbe
Haydi!

Kum tepeler yığın, kıyımın yamacına
Kör titrek el, dert salar yazgıya
Susma!
Çek kılıcını
Bahtın kızıl şafağı…

Öznur KARAYUMAK

"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından