1952 - Mechul (hos geldi sefa geldi)
Karayı severdi Aşık Veysel,
Onunla sevişmişti hep.
Hep kara yaşamıştı.
Bir gün ebedi aşkının,
adını da kara koydu.
O kara ona sadık olan,
Ebedi sevgiliydi.
Yalanı da yoktu o Karanın,
sevdalısı idi.
Eritecekti icinde onu.
Bütünleşecekti onunla ebedi olarak..
Yalansız ve Riyasız.
Nihayet isyan etti
ve açıkladı sevgilinin adını
Dilerden düşmeyen bir şiir oldu sevgili..
Ve dedi..
Benim sadık yarim.
Kara Topraktır.
Oysa toprağin rengi kara değildi.
21.03.2005 KÖLN
Hikmet Feridun DemirKayıt Tarihi : 22.3.2005 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)