UĞURLUDAĞ’IN GAMLI SESİ: ÂŞIK FİGANİ
Kökleri İslamiyet'in kabulünden önceki Sözlü Edebiyatımıza kadar uzanan Âşık edebiyatının 15. yüzyıldan sonra gelişerek günümüze kadar ulaşmıştır. Geçen bu süreç içersinde birçok ozan sazıyla, sözüyle Anadolu’nun acısının, kederinin sözcüsü olarak gönüllerde yer tutmuştur.
Âşık edebiyatı sadece şiirle kalmayıp âşık denilen şairlerin kopuzu, bağlaması, curası ve tamburası eşliğinde söyledikleri sözlü-besteli bir edebiyat türü olarak hayatiyetini devam ettirmiştir. Bu günlere kadar yaşayabilmesi kuşkusuz usta-çırak ilişkisiyle nesilden nesile aktarılmasına bağlıdır diyebiliriz. Bir kısmı okuryazar olmasalar da bu gelenekten yetişen âşıkların ortak özellikleri şairlikleri nedeniyle birer söz ve saz ustası olmalarıdır. Geçmişte ustalarının yanında saz şairliğini öğrenen Âşıklar onlardan mahlâs, icazet ve hatta destur alarak ellerinde sazları, dillerinde sözleri diyar diyar gezerek hanlarda, köy odalarında, oba çadırlarında, kervansaraylarda, bozahanelerde, tekkelerde çalıp söylemeye başlarlardı. Zaman insanları ve yerleşik düzeni değiştirince bu defa mekânlar kahvehaneler, asker ocakları, konaklar, dernekler, düğün salonları, stadyumlar olmuştur.
İlimiz Çorum da âşıklık geleneğinin en yoğun yaşadığı illerden biridir. Tarihi gelişimi içersinde birçok saz ve söz şairi yetiştirmiştir. Bu âşıklardan birisi de Uğurludağlı Âşık Figani’dir.
Âşık Figani’nin Asıl adı Hasan Hüseyin Güday'dır. 1943 yılında Uğurludağ İlçesinde doğan Figani İlkokulu Uğurludağ'da (o zamanki adıyla Kızılviran'da) okudu. Daha çocuk denecek yaşlarda köy odalarında türküler söyleyen Figani ilk olarak kaval çalmayı öğrendi. Mor dağlarda çobanlık yaparken dertli dertli çaldı kavalını. 1960’lı yıllarda şiir yazmaya başladı.
1964 yılında vatani görevini tamamladı. Bu esnada İstanbul'da Şemsi Yastıman'dan bağlama dersleri aldı. 1969 yılında ilk türkülerini söylemeye başladı ve ilk kasetini doldurdu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta