Aşık Coşarı Şiiri - Vezir Pehlevan

Şavşat Yoncalı'da Dünya'ya geldi
Devrana Gözünü, Açtı Coşarı
Avazı Solfej'di, Gözleri Seldi
Ocağa Işıklar, Saçtı Coşarı.

Doğunca, Çula Çaputa Sardılar
Ah maşallah nede tombul dediler
Ezanla Adını Remzi Koydular
Etrafa Süzerek, Baktı Coşarı.

Üç Yaşında Akbaş Koça tosladı
Beş Yaşında Ahbabını Taşladı
Yedisin de Okumaya Başladı
Fikrini Kâğıda, Döktü Coşarı.

Genç yaşta Batıya döndü yüzünü
Tutmadı Öğretmen, Hoca sözünü
Terk Etti Mektebi, Üzdü Özünü
Ruhsatsız Gurbete çıktı Coşarı.

Nar düştü Yüreğe, Harladı Közü
Aşkına Nakşetti Türkü'yle Sözü
Çağladı Söyledi, Gürledi Sazı
Gülşana Beyitler düzdü Coşarı.

Kâmil Meclisine Girdi Tanıştı
Aşık Yanarı ya, Fikir Danıştı
Coşarı Mahlası, Aldı Yarıştı
Aşıklar Ceminde tozdu Coşarı.

Gerçeği yazardı, Ummi değildi
Fıtratı Kadere, Şartsız Kaildi
Feleğin Çarkına, Düştü Eğildi
Devrana Destanlar yazdı Coşarı.

Boşuna Gurbeti Eğledi Diyar
Ülküsü Aşk idi, Sevdası Şiar
Besteler yapardı yirmi dört ayar
İrşad-i Meşale, Yaktı Coşarı.

Ehveni Geçimdi, Bütün Davası
Harman'da hazırdı dirgen yabası
Terk Etti Dünyayı, Mülkü libası
Otağına Matem, Ekti Coşarı.

Der Vezir, Coşarı Bir ehli Dildi
Hilafet Fikrini, Serinden Sildi
Mustafa Kemali Hak yolu bildi
Gönülden, Gönüle Aktı Coşarı...

24 Ocak 2008
-------------------------
Vezir PEHLEVAN

Halkın Ozanı Aşık Coşarı'ya Mevlam Rahmet eylesin, Ruhu Şad, Mekânı Hürişan olsun...