Âşık Şiiri - Hüseyin Turhal

Bir deprem sessizliği,
Ama yerin altı cayır cayır yanıyor.
Her şey,
O tek bir bakıştan sonra,
Eski yerinde durmayı reddediyor.
Dünya, aniden yüksek çözünürlüğe geçiyor.
Daha önce gri olan her şeyin
Gizli bir rengi varmış.
Onun güldüğü an,
Bütün evrenin merkezkaç kuvveti değişiyor.
O yokken,
Bir eksik nota çalıyor hayatın melodisinde.
Bir el feneri arıyorsun,
Gecenin tam ortasında,
Kaybolduğunu hissetmeden.
O varken,
En gürültülü odada bile,
Sadece onun nefesini duyuyorsun.
Korkuyorsun;
Bu kırılgan mucize bir anda biter diye.
Cesursun;
Çünkü onun uğruna, her şeye katlanırsın.
Aşk,
Ne bir yara, ne bir ödül.
Sadece bir yöndür;
Seni, sana ait olmayana doğru çeken,
O tatlı, kaçınılmaz manyetizma.
Ve sen, o yolda, kendini yeniden keşfedersin.