Aşık Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Âşık

Xwda etme kimseyi çaresiz bir aşka âşık,
Mecbur etme kimseyi hançere zindana âşık.
Her kimde varsa cesaret pehlivan olsun kahraman,
Dayanılması güçtür meyman olduğunda âşık.
*
Aşk pervaneyi döndürdü bir gram siyah toprak,
Mecnunun ismi yüceldi sergerdan olunca âşık.
Öyle bir zalim ki aşk Ferhat’ı etmiştir köken,
Mansur’un katlına hükümetmiş hâkimâ Sultana âşık.
*
Şems-i Tebrizî yakınca olmuş küreyi Zuhal ,
Bülbül gözlerinden kan ağlar zindana düşünce âşık.
Binlerce genci öldürdü binlerce şeyh ü geda,
Dermansız aşka bulaşma biçara amansız âşık.
*
Dünyayı safına çeker zikrettirir kendine,
Omzunda seccade gezer en üçte xwdaya âşık.
Güzele herkes âşık olamaz her birimiz başka tapar,
Bülbül güle Mecnun Leyla’ya Şiwan ezelden sana âşık.
*
Anladım ki âşıkların tümünü hep aynı şekilde yem eder,
Elinden kılıç düşürmez kalkana sahiptir aşık.
Kıvılcımın değince oldum ben kulun abdın,
Yeni bir sevda arama ta ebet sana kurbanım âşık.

Şiwan ali yilmazdağ