Âşık Şiiri - Ahmet Coşkun

Âşık

Bir de senin gözünden aksın bu ışık
Cahillik bizde kalsın bir kerem eyle
Şu zamana bir bak meram eyle âşık
Bizim kafamız almaz dardır be âşık

Saz çalmak güzeldir güzeller üstüne
Kanmadan şu dünyanın süsü püsüne
Sen kalk bir ateş yak kötülük köküne
Coş saz sözünden ateş çıksın be âşık

Sevdayı sarhoş gül çiçek gün eyleme
Boynuna senin hak hakikat çiğneme
Gez otur dergâh divan duyur âleme
Aşk umut saklar biraz umut be âşık

Mahirsindir görünmeyeni sezmede
İnsanoğlu yaprak su üstü yüzmede
Bir yaşamak bin açlık kalmış vizede
Yok mu hal çaren dokun tele be âşık

Kime dokunsam dert keder acı dolu
Yardım diye koşan çalmış hasır çulu
Suçüstü tutsan da bükülmüyor kolu
Dünya tamah herkes bir köle be âşık

Bu insanlar bir birine neden kurban
Kimdir bunlar bir birine kin kusturan
Hangi hâkim hikmet bunları coşturan
Ben çözemedim sen çözersin be âşık

Ayetten kalk mizandan gir gel izana
Ahtan zarlar yol bulmuş uzar fizana
Bak bir şu düzene methiye yazana
Yalan tel duvak gelin olmuş be âşık

Karaahmet bir deli, âşık saymazlar
Sözlerim çam sakızı bayar aymazlar
Ağız doğru kalp eğri söyler uymazlar
Sazın çal hak çalmadan anlat be âşık

Ahmet Coşku