Ben neye aşığım deyim mi size,
Kalp gözüyle gören göze aşığım.
Arif olan anlar gerek yok söze
Tebessümle bakan yüze aşığım.
Kamil insan gerek halden bilecek,
Elbet zaman geçer gelir gelecek,
Ahir zaman derler ki bitti bitecek,
Habibin övdüğü söze aşığım.
Eşrefi mahlûkmuş insanı beşer,
Hatasız kul olmaz şaşar mı şaşar,
İlimle yoğrulan ihlâsla pişer,
Ben o insandaki öze aşığım.
Hacılar toplanır tavafa başlar,
Ayaklar yalındır, açıktır başlar,
Günahları döker gözdeki yaşlar,
İçi boş, çok sözden aza aşığım.
Nakış nakış işli örgüsü tel tel,
Bezenmiş bu dünya insana özel,
Hakk’ın bahşettiği her mevsim güzel
Baharlara kışa yaza aşığım.
02.10.2013
Muzaffer ŞanverKayıt Tarihi : 11.5.2014 20:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Şanver](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/11/asik-111.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!