Asi Mavi Şiiri - Bahri Yıldırım

Deniz yeşil
Gök gri,
Rüzgarın rengi çamur
Güllerin benzi solgun
Kirliliğini soluyoruz doğanın
Simsiyah hüznün teni
Maviler değil,eskisi gibi
Umutlar bile yaşamıyor içinde
Yeşiller utanıp
Kızarıyor insanoğlundan.
İnsanlarsa,pembe düşler peşinde
Çiziyorlar,gökkuşaklarını yeniden
Sanki kendi eserleriymiş gibi hoyrat
Sanki babalarının malı gibi sorumsuz
Geçme yarışındalar altından
Öyle kandırmış birileri
Oysa o kadar acımaz ki zaman
Siyaha dönmeye,devam ediyor mavi
Kirlenmeyen ne kaldı geriye?
Sen mi?
Ben mi?
Yüreğim asi mavi
Ama bir şeyi biliyorum
Birileri,duydu sözlerimi