Ashab-ı Suffe Şiiri - Said Toprak

ASHAB-I SUFFE

Ashab-ı Suffe ehli olamaz mücrimler
Elbisesi is-pas içinde günah kokanlar
Mağfiret ümididir tek onlarla yaşatan
Etrafında ördükleri kale nefsi kuşatan

Haşa olmazdı bu ki yaratana da isyan
Öfke ve şehvet zemini kayganlaştıran
Allah’tan kork da O’na inan ve dayan
Kısa ömürde bilinmez ki hiç kazanan

İlim talep eden öğrenip yaşamak için
Hayatının kendisi fiili bir dua ne için
Cennet ve cehennem peki kimler için
İsrafta etmeden şükrederek yiyip için

Her kapıyı açan tek anahtar ki; o dua
Putları deviren İbrahim asası kolunda
Yüreklerin taşırdığı sel gözümün yolu
Hastalara şifadır Mesih’in her soluğu

Zahidler zikirle bulmuş o kutlu azığı
Şükre secde olmuş o Yunus’un niyazı
Şeytan’a musallattı Ebu Cehil aymazı
Cehennem çukurunu o dünyada kazdı

Mürekkebi hiç bitmez desem yazmaz
Aç gözlünün hırsı neden hiç doymaz
Rabbim inananı inanın yolda koymaz
Kim o densiz ki; bana diyor bu yobaz

Hesabı sorulur bir gün sözlerinse şahit
Nerde Hakk’a verip unuttuğun o ilk ahit
Makam-mevki sahibi kimse dokunmaz
Cömertlik mi bu kadar bencil olunmaz
Dünya işi için ömür boyu oyalanılmaz

SAİD TOPRAK