Asansör Şiiri - Kalender Yıldız

gözlerimizde değil içinde derin boşluk
yükselen yerçekimi yayılan antitoksin
yaralıyor beyhude yorgun akan ırmağı
kolunda nabız gibi üç ünite taze kan
bir asansörde ölmek kaç kişiye nasiptir

eski bir aşkı daha katlayıp koy cebine
avutmuyor kimseyi ince yüzün hemşire
ne kadar zor yürümek aşka bir yelken gibi
uzman alil hasta çok ikmal gerek acile
ağrı bir kılıç ustasıdır sedyeden asansöre

dıvrak pencerelerden süzülüp gelen ışık
kuşatır başhekimi can derdinde asansör
yazın serin ayarda kışın sıcak klima
açılır uzak yakın yedinci kat ve yasin
işte bu yüzden hayat işte bu yüzden ölüm