As Pas Kes Şiiri - Ahmet Volkan Tosun

Benim adım asker.
“As-pas-kes” diyerek,
Yarına yürüyordum çocuk adımlarla.
Tek-tük ses duyuyorum şimdi dostlarımdan,
Hepsi uzakta.
Önüm arkam sağım solum boş.
Saklanmayanlar ebe.
Saklananlar nerede?

As-pas-kes.
Yanına yürüyorum düşman, küçük adımlarla.
Yanın neresi bilmiyorum ama umutla,
Bağırıyorum kendime; ”koş hadi koş”.
Önüm arkam botum parkam leş.
Anam, bacım nerede?

As-pas-kes.
Ölüme yürüyorum, büyük adımlarla.
Sık-sık silah sesleri duyuyorum uykumda.
Önüm arkam elim kolum kan.
Bağırıyorum dünyaya; “dur hadi dur.”
Kaybedenler yerlerde.
Kazananlar nerede?

As-pas-kes.
Tükeniyoruz yavaş, yavaş.
Bizi yok eden kalleşlik.
Bizi tüketen soğuk savaş.
Bir tek ağlayanlardan çıkıyor ses,
Sus-pus herkes.

As-pas-kes.
Dünüm As-ker…
Günüm Kum-Pas…
Ölüm artık Ateş-Kes…

(23 Ekim 2011 22.24)