Arzunun İçindeki Korku Şiiri - Emre Doğan

Arzunun içindeki korkuyla,
Aşkın kenarında oturmuş yalnızlık,
Ve elbet umudun sonsuzluğundaki şüpheyle,
İnsanlığın alnındaki son kurşun biziz.
Kımıldatan duyguları bir tatlı söz ile
Nasılda yıkılıyor başımıza dünya her seferinde?
Kemirircesine içimizi kuşkular artıyor,
Yanlışların içinde doğruları bulmak zor gelince,
Nasılda çaresizce yalanlara boyun eğiyor.

En sonunda bıraktı kendini,
Martın kanadındaki tüy,
Denizin mavisindeki tuz gibi,
En sonunda kabul etti,
Bazen avuntular, gerçekleri saklamak için en iyi yol,
Bazense en kötü maskeydi.

Bu tabloda her rengi görmek mümkün,
İç içe geçmiş halkalar gibi biri diğerini tamamlıyor,
Nefretin içinde ihanetiyle,
Tutkunun özüyle,
İnsanlığın kanayan yarasına merhem biziz.