Ormanın birinde bir kelebek yaşardı.
İnce, narin kanatlı.
Hep seyrederdi o bembeyaz, parlak ayı.
Bir de gülümseyen gözleriyle ona baktı mı,
Yoktu ondan şanslısı.
Geceler onun sabahıydı.
Yine üzüldüm belki on dakikalığına,
Belki bir ömür böyle kalacağım.
Umrumda değil her yer yıkılsa da.
Sen yoksun, eskisi gibi konuşmuyorsun.
Aşkım derdin çok sık söylemesen de,
Ama gözlerinin içi gülerdi yıldızlar gibi.
İki çift bakış birbirini yakaladı o gecede.
İki çekingen, meraklı bakıştı.
Arıyorlardı neyi bulmak istediklerini bilmeden.
Binlerce yıldız güldürmüştü gözlerini.
Ne kadar da güzeldi…
Sorular kaçamak bakışlarda ki en sevimli işaretlerdi.
Bir yerlerde yaşıyorsun gölgelere sığınmış,
Bense seni arayan ve bulacağına inanan.
Ağaçların altında beni bekliyorsun gözlerini kısmış,
Bense seni düşlerinde yaşatan.
Dalgalı saçların gibi kokan o yemyeşil kırlarmış,
Bense her defasında uyandırılmaktan korkan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!