Arzı Hâl Şiiri - Alparslan Aydın

Sen idam fermanımdın, sen kırılan kalemim
Sen benim can yongamdın, şimdiyse el alemim.

Yokluğunda dururdu nabız, saat ve takvim
Şimdi ışık hızında geçiyor her bir mevsim.

Geceler gözyaşıydı, kabustu her gündüzüm
Artık damla ıslatmaz, çöle döndü bak yüzüm.

Unutamam diyordum, unutursam ölürüm
Buyur işte eserin, duygularım kötürüm.

Bu kalbin sultanıydın, bak artık yabancısın
Öyle bir ahdasın ki cehenneme hancısın.

Sen ki bu çorak gönle gül oldun gülşen oldun
Gül olmak zor mu geldi ömrüme diken oldun.

Amma sana yanmaktan zerre yok pişmanlığım
Bu pervane kalbime cümlece düşmanlığım.

Ne ettiysem ben ettim şu zavallı gönlüme
En büyük rahmeti idin, ceza oldun ömrüme.