Günümüz, daha doğrusu sömürü sistemine bağlı olarak AZ ve TALEP; sevgi, aşk ve her türlü birlikteliklerin şekillenmesinde ve sosyal ilişkiler de her insanı kendi iradesi dışında etkisi altına alır ve İNSAN in istemediği mecralara gitmesine sebep olur.
Kişinin tüm hümanist yanını, iyi niyet ve tüm insan olmaya çalışma çabası karşısında acımasızdır ve son kertesine kadar sömüren anlayışlar bütünü hakimdir toplumsan düzen içinde.
Şimdi önce kendini koymalısın bir başkası yerine ki zaten çoğu zaman yapıyorsun\yapıyoruz bunu. Bunu yaparken, toplumsal bir İLENME\DİLENME mekanizması devreye giriyor. Bu kez kendine lazım olmasa bile, İNSANCIKLAR bundan istifade ederek senin sömürülmeye açık durumunu kullanmaya başlarlar.
Bu gerek bilgisel, gerek ekonomik ve gerekse duygusal olsun, ha bide cinsel, bir meta gibi toplumsan İSTEM (talep) karşısında sömürülür. Sen bunun farkında olsan da, olmasan da bu böyle gelişir.
Sana gösterilen ilgi karşısında sen kendini sömürülmeye müsait durumda teslim edersin SUİSTİMAR edeceklerin anlayışına.
Sanırsın ki; bir ALIŞ VERİŞ VAR BU İLİŞKİLER ZİNCİRİNDE. Aslında yok Sen memnunsundur ürettiğin için, VERDİĞİN için. Karşındakilerde senden memnundur, aldıkları ve sömürdükleri için. Elbette CELLÂT in bir gün İNSAN olarak uyanması mümkündür. Ama uyandığında, ayakların altındaki sehpayı çekmiş olacak ve senin PİYASA DIŞI insanı ARZ ve Talep’lerin yerine getirilmemiş ve hatta senin yontmaya çalıştığın ODUN sürüleri, seni kendine benzetmiş olacaklar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta