Artistik Patinaj Şiiri - Harun Tolga Peker

Düş yakamdan; göğsüme!
İçimde eritemediğim kar taneleri var,
Üşüyorum..

Hiçbir bitki örtüsü etki edemez
Teninin kumrallığına,
Parmaklarım saçlarının arasında süzülen
Düşmeye meğilli bir uçak gibi,
Kaydıraktan kayan çocuklar kadar heyecanlıyım,
Yüreğim;
Ellerini tuttuğumda özgürlüğe sırt çevirmiş mahkum,
Pardon bayan siz ne kadarda aşksınız..

Hatırlıyorum da;
İlk dudaklarımı öptüğünde
Güneş batışından utanmıştı
Yüzümün kızarıklığında,
Ciğerine uzanmış kedi kadar afiyetli,
Arife günü oğluna ilk defa bayramlık almış
Bir baba gibi mutlu,
Gelinliğini duvara asıp saatlerce ona bakan
Genç bir kız kadar masum,
Başımın üstünde dönen altın renkli yıldızlar kadar saf,
Yaralıyı hastaneye yetiştirmeye çalışan ambulans gibi
Hızlı atıyordu kalbim..

Haz etmiyorum;
Ayrılığa ışık tutan hiç bir cisim ve duygulardan.
Sesini duymadan
Şarjı biten telefonlardan,
Musalla taşına benzeyen
Otobüs duraklarından,
Tek renge bürünmüş çete gibi dolaşan
Ticari taksilerden,
Çevre dostu yeşil halk otobüslerinden,
Kendini denizlerin hakimi zanneden
Eskimiş vapurlardan,
Tiyatroda arka planda yer alan
Üçüncü tekil kişiden,
Yılın en iyi dram filmini kurgulayan
Paranoyaklıklardan,
Haz almıyorum, içinde senin olmadığın hayallerden..

Velhasıl,
Demir kirpikli
Gökkuşağı tebessümlü,
Nane şekeri nefesli,
Kağıt helvası dudaklı,
Çubuk kraker bacaklı,
Gri düşünceli,
Yavru ceylan gözlü,
Çıplak sesli,
Kleopatra duruşlu,
Kadın;

Senin yanımda olmadığın zamanlar kendimi uzayda gibi hissediyorum,
İçim dışım boşluk...