Artistçe Şiiri - Kağan İşçen

bu bir çıldırma öyküsü
hüzün odalı imkansız bir mut
sakladım iç burukluğumu oh
ilk defa böyle artistçe ağladım
engininde burnunun altındaki yaranın
ağzım yüzüm gözüm burnum salya sümük
bir suni köpüklü bardakta
kapuçinoya sığınıyoruz aşkımla
sadece birbirimize yaman özgünüz
bu kadar
ve gene bu kadar
ah aşkım sevmeseydim seni
kızıla boyar mıydım mutsuzluğumu

saçlarım hep kesilmeye müsait
saçlarımı kısayken daha bi seversin ya
müsaitlerinle yaşıyorum ya
az uz dere tepe düz
bir gün gece bir gün gündüz
saçlarımı kestirdim ya sevmene müsait
artistçe sırıttım aynalara
küpeleri çiçekli sadeli süslü pakizem benim
bütün çengellerim sevişkenliğinle dolu
anla ayva tüylerini sevdiğim uygarlığım benim
anla
kiracıyım kendimde
şu çelimsiz bedenimde
artist artist dolaşıyorum yeryüzünde
kendimde kiracı acılarıma ev sahibi
ve kırmızı hırkalı halinle
yolduğun dudağın gelince aklıma
terliyorum şarap rengi
artistçe

seni sevmek öğretmenim benim
yasağı ve sonsuzu öğrendim
kalbimin atışlarını dinleyişinden
aşkımsa yaramazlar listesinin en başında
bol çarpılı bir kaçmak isteği
sakar ölüşlü
kıraçlı düşlü
artistçe
ve acılarımsa aşkımın disiplinsiz polisi
sopalı düdüklü
tutkusu tertipli
sen özgürlüğüm ol
kırmızı menekşe küpeli pakizem benim
sadeli süslü
kırmızı gülüşlü
ve filmler çevirdikçe tutanağı şiirlerimin
bana ertele bütün artistliklerini
çarşaf çarşaf resimli
sevimli çizgili
çocukça susuşlu...