Artık Yokum Şiiri - Gürdal Ateş

Bir yol çizmiştim kendime, sensiz bir hayat,
İşte yine çıktın karşıma, düzenime, bana inat,
Ruhuma işlemişsin sanki, edemiyorum feragat,
Sen değilsin gerçeğim, sen değilsin hakikat.

Tek güvencen belki de, tek çıkış kapın bendim,
Senin için benliğimi, senin için gururumu yendim,
Her reddedişinde tekrar, tekrar kapına geldim,
İş işten geçti güzelim, artık yokum hayatında.

Oynuyor seninle, vazgeç artık ondan dediler,
Senin asıl niyetinmiş, benden önce bildiler,
Bana yaptıklarını görüp, seni defterden sildiler,
Yalnız kaldın artık, ben de yokum hayatında.

Ben çektim şimdiye dek, bu aşkın cefasını,
Sürüp durdun hep, halime acımadan sefasını,
Ben ettim hep, bu ibadetin ifasını,
Tek taraflı sürdü hep, artık yokum hayatında.

Tek senin için ağladım, döküldü gözyaşlarım,
Kâbus oldu artık, seninle süslenen düşlerim,
Sensizliğe her dem, her dem yeniden başlarım,
Bana galip geldi yokluğun, artık yokum hayatında.

Buymuş demek kaderim, böyle yazılmış yazım,
Kalmayacak bil ki, kalmayacak dünyada izim,
Böyle mi olmalıydı söyle, böyle mi yürek sızım?
Güneş dahi batıdan doğsa, artık yokum hayatında.

Gururumu hiçe saydım, bilemedim gün gelip gideceğini,
Bilemedim bu aşkı, yok yere gömüp sileceğini,
Oyununu oynayıp sonra, kalleşçe terk edeceğini,
Seninim artık desen dahi, artık yokum hayatında.

Neden sonumuz böyle oldu? Söyle neden, niçin?
Hayatımdan vazgeçerdim, bu canımdan senin için,
Âlemi yıkar gelirdim, bir damla gözyaşın için,
Sel olup aksa da gözyaşların, artık yokum hayatında…