Artık Yoksun Şiiri - Raziye Aktaş

her geçen gün, bir öncekinden hızlı geçmeye başladı; çünkü artık yoksun.
artık yok sana kavuşulacak saatleri iple çekmek,
artık yok bu zamanı uzun süreler ayna karşısında geçirmek senin için..
ve yok artık, ellerimi en dokunulmamış yerlerinden tutacak bir sen..
yoksun artık..
yok olmak, dünya üzerinden adının ve varlığının silinmesidir..
silinmedi adın, silinemedi varlığın, defalarca silinmeye çalışılsa da..

kapı her çaldığında kim olduğunu soramıyorum,
senden başka herkes geliyor sen yoksun..
dünya hiç olmadığı kadar hızlı dönmeye başladı bu aralar,
bir sen dönmüyorsun..
avuçlarımdan akıp giden zamanın hızına yetişemiyorum, bir de sana..
bunu bir sen bilmiyorsun..

yitirilmeyecek bir sen yaratmıştım hayallerimde,
her cümlenin başına adını verdiğim,
noktasını sana adadığım,
öznesine bir seni yakıştırdığım,
yüklemine yüklediğim anlamlardın..
artık değil cümleler, kelimeler bile boynunu eğdi bu gidişe.
bir olup da hakkından gelemediler,
hepsi senin safına geçti, beni sana geçtiler, sen benden geçtin..

uğramıyorum beraber geçtiğimiz sokakların tek bir köşesine,
varmak istediğim nokta sen de son buluyor, ben orada kendimi noktalıyorum.. geçiyor zaman, geçiyor insanlar sokaklardan..
her şey geçiyor; bir sen geçmiyorsun.. sadece aklımdan geçiyorsun.

beni bana bıraktığın gün, kendimi bıraktım bende,
boğazı olmayan bir şehrin derin sularına..
bir de boğazımdan geçiremedim sensiz bir yudum suyu,
derinleşti düşüncelerim kendi denizimde boğuldum,
çırpınmak isterken delice..