Arka sokaklarındayım yalnızlığımın.
Yıkılmaya yüz tutmuş bu taş yığını,
Bu harabe bina benim evim.
Küf kokan hüzün basamaklarını
Gözyaşlarımla yıkıyorum.
Yerlerde, cam kırıkları…
Az önce, son öfke nöbetim esnasında
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta