Artık Uzaklaştı Güneş Bahardan

Bulutlu aşklar gördüm ömrümün aynasında,
Hatıraları vardır gönlümün penceresinde.
Bir gül bırakmış sevgili bize;
İri,kırmızı bir gül...
Aydınlığı yüzüme takıyorum;
Gülü bir vazoya bırakıyorum,
İncitmeden usulca...

Sevgili güzelliğiyle övünür,
İğne deliğinden Bağdat görünür.
İnce bir yol üzerinden yürünür.
Ben gözlerini severim sabah olunca...

Özlediğim hayatı bulabilir miyim bilmem,
Saçlarımın gözyaşlarını silmem.
Ağaçlar soyundu yeşilliğinden birer birer,
Yâr görür belki beni kirpiklerinin arasından.
Uykudan uyanınca...

Sen yokken ruhuma düştü derin bir acı,
Acılarımla karıştı denizin dibi.
Yuttu balıklar acıyı;
Onlar da zehirlendi benim gibi;
Acıyı kucaklayınca...

Ne zaman acılarımı döksem denize,
Karşıma çıkıyor kelebekler.
Altından ateşler akan bir köprünün başında,
Yâr beni bekler...
Sevinir aşkı koklayınca...

Derdim sorulur göğün aydınlığında yıldızlardan,
Güneş tepeden bakar aşağılara...
Bir şeyler fısıldar rüzgâr kuşlara;
Uçar kuşlar bulutların üstünden,
Kız bir adım önde gider bulutlardan,
Katarak şarkılarını bulutlara.
Uçar rüzgâr,rüzgârca...
Artık uzaklaştı güneş bahardan...