Artık Susmuyorum Şiiri - Mesut Özdemir 3

Bu bir dönüş isteği değil.
Bir barış çağrısı hiç değil.
Bu mesaj
içimde susturamadığım
son cümlerin
kontrolden çıkmış hâlidir.

—

Gidişini dramatize etmeyeceğim.
Kapıyı nasıl kapattığını
anlatmayacağım.
Çünkü bazı insanlar
kapıyı çarpmaz,
yavaşça kapatır
ve en çok o ses yankılanır.

Ben hâlâ o seste yaşıyorum.

—

Beni geride bıraktığın yerde
zaman ilerlemedi.
Takvim değişti belki
ama içimde hep
aynı gün kaldı.
Sen yoluna baktın,
ben içime gömüldüm.

Adil değildi.
Hiçbir zaman da olmadı.

—

Şimdi sakın
“güçlü görünüyorsun” deme.
Güç bu değil.
Bu, insanın
anlaşılmadığı bir yerden
hayatta kalmaya çalışması.

Ben güçlü olmadım,
ben dayanmak zorunda kaldım.

—

Sana kırgınım, evet.
Çünkü sevgi
yarım bırakılacak bir şey değil.
Çünkü insanlar
“sonra konuşuruz” deyip
bir daha konuşmuyor.
Çünkü bazı vedalar
hiç söylenmediği hâlde
ömür boyu sürüyor.

—

Yanında olamayacağım birinin
iyi olmasını dilemek
sandığın kadar asil değil.
Bu, insanın kendine ettiği
en büyük hakarettir.
Yine de yaptım.
Çünkü ben senin kadar
kolay vazgeçemedim.

—

Bu maeaaji okurken
suçluluk duyma.
Rahat ol.
Ben artık seni
hesap defterimde tutmuyorum.
Sadece şunu bil istedim:
Bazı yaralar kapanmaz,
sadece sessizleşir.

Ben sessizleştim.

—

Sana dönmeyeceğim.
Bir adımım yok,
bir yolum da.
Ama ardımdan bakarsan
şunu göreceksin:
Yıkılmadım.
Sadece senden
eksildim.

—

Ve sakın bunu unutma:
Beni kaybetmedin.
Ben kendimi
senin yanında kaybettim.

Bu farkı
bir gün anlarsan
iş işten geçmiş olacak.

Son bir not gibi dursun:
Sevilmek kolaydı.
Ama ben
seni en çok
hak etmediğin hâlinle sevdim.