Artık sökebilirsin o sahne ışıklarını yü ...

Oyuncu 1

Artık söküp alabilirsin o sahne ışıklarını yüzünden

Sakın çıkma göğsümün kafesinden,
Vurulursun sonra.
Bir şarkı tutturup, hicranı makamlarından
Koynum derin bir sığınaktır anılar sokağın da
Bırak rüzgâr nasıl dilerse öyle söylesin şarkısını

Firari ömrümüzden, kaç mevsim düştü ki yüzümüzden
Ve saçaklarımda kırlangıç çığlıkları
Cenin düşlerinden
Ve tükendi sokaklar ıslak bir veda mektubunun öznesinde
Kemancı sen de çal, kendi şarkını çingene çiçekçilerden
Çünkü Arap şükrü sokağı, adını satan bir yosmadır zaten

Ve yollar karanlıkla taranırken ellerin bıçak çentiği,
Sivri uçların da zamanların
Ve ben, göğsümde Elifleşmiş bir yaraya sarılarak
Bir eskici hüznüyle çekip giderken anılar çıkmazından
Kan çiçekleri düştü yıllara ardımızdan

Sözcükler de yitirdi artık varlık sebeplerini
Ve kışkırtıldığında zamanlar
Yüzler arsız sırıtışlarıyla düşerken ardın sıra
Bil ki, gölgen de bir el atar arkana kalçandan sonra
Yitik elvedaları şimdi silerken şiirlerimden
Bıktım artık o rafine bunalımların paylaşılmaz ıssızlığından

İşte gidiyorum bir cinneti sırtlayarak düşlerimden
Ve kırlangıçlar altı ay yaşarmış bilirsin
Kaç göz kendi sancısını kirpiğinden saklar ki,
Tıpkı makyajını tazelercesine aynalardan
Artık söküp alabilirsin o sahne ışıklarını yüzünden
Gün ışığıyla yeniden yıkanarak canım…

Ayhan Sarıoğlu

3(6) 2009