Artık Rüyalarımı Anlatacağım Kimsem Kalmadı

Artık rüyalarımı anlatacağım kimsem kalmadı

Kalmadı kimsem...
Gece dalıp huzur içinde uykuya
gördüğüm rüyalarımı anlatacağım kimsem kalmadı...

Alıp başımı bir yere gittiğimde
beni dinler diye beklediğim kimsem kalmadı

içtim, sigarada içkide
ama zevk almadım...

Kimsem kalmadı çünkü uğurunda kendime bentler çekeceğim
bentlerim üzerime devrildi

bir güzel sevmiştim...
Onu mutlu etmek, yüzünü güldürmek istemiştim...
Kalmadı... Gitti başkasına yar eyledi kendini...

Eski dertlerinden geçsin istemiştim,
önemsendiğini hissetsin istemiştim...
Elimden gelenin en iyisini sunmak istemiştim...
Başkasına yar eyledi kendini...

Kimsem kalmadı... Beni koyverdi bir başıma...
Gülecek insanı bulmak kolay...
Ağladığında omzuna baş koyacağın insanda var bu dünyada...
Ama kalbini paylaşacağın insanı bulmak o kadar zor ki...

Belkilerle yola çıkmak, severim elbet demek
ne acı oysa...

Git diyene kalmak istiyorum demek sadece rahatsızlık...
Hani kendini mutlu hissetmesini engellemek demek...

Mutlu olsun diye o, çekilmek gerek...

Önüne duvar olmamak icab ederki, o kadar sağla değilim artık...
Ağlıyorum... Bir çocuk gibi sessiz sessiz kimseler duymasın
beni zayıf görmesin diye...

Oysaki zayıflık değildir ağlamak,
başını koyacağın bir omuz varsa güçlüsündür...

Ben güçlü değilim artık...

Artık rüyalarımda olmayacak...

Anlatamayacağım, anlatacağım güzelimde olamayacak...

O mutlu olsun diye...
O bilmeyecek, ben ağlayacağım yine, onu düşleyeceğim...
Onunla hayal ettiğim bir ömrün nasıl da bir anda yok olduğuna yanacağım...

Ben kaybetmedim seni... Kaybedememde...
Sen sadece gülmeye yaraşır insansın... Seni üzeni öldürürüm hiç sakınmam...
Ben neyim ki, sensiz bir ömrü dört duvar mapus damında geçirsem ne!

Keşke keşke görmeseydim o anı... Senin yar edişini kendini ona bilmeseydim...

Hayatıma artık kimse giremez bundan sonra...

Aşk duymam ben kimseye...

Yaşarım biçare giderim, kıt kanaat bile geçinsem komaz bana...
Sensiz geçecek bir ömre sahip olduktan sonra bana...

Ben hayatımda ağlayacak kadar çok bir tek seni sevdim...

Ben, sevgim için yok olmayıda bilirim...

Son nefese dek beklerim... O an yeniden doğarım...
İlk nefesim olursun baktığında yüzüme...

Artık rüyalarım yok... Çünkü anlatamayacağım ki sana...
Konuşamayacağım ki artık sana...

Yaşayan ölü oldum inan buna...

Kimse derinlemesine sevgim olamamıştı sana kadar...

Hayatıma renk gelmişti seninle...

Senden tek ricam var sevdiceğim...

Mutlu ol... Buna layıksın sen çünkü...
İdare eden değil idare edilen ol...

Seni üzeni uzak tut kendinden...

Ve sen mutlu ol diye;
üzmek istiyorum seni...

Ama yapamıyorum...

Seni çok seviyorum...

Oysa ki ne mutluydum o sana geldiğimde,
seninle değildim ama,
seninle aynı havayı soludum, aynı aya baktım aynı yıldızları saydım...

Mutluydum, kırmadın geldin, oturdun karşıma,
yarım saat kaldın yanımda, ağladım ardından, indimde deniz kenarında...

İnsanlar baktı bana, anlamadılar... Anlasınlarda istemedim zaten...
Sana laf gelsin istemedim...

Artık kimsem kalmadı...

Eğer ki yalnız kalırsan, seni gene yalnız bırakırlarsa hiç çekinme söyle bana,
o ilk anki aşk ile yine koşarım sana

seni çok sevdim...
Ve sen gidince melek gülüşlü aşkım
bilseydim bir kuş gibi uçacaksın
vermezdim o kanatları eline kalasın diye yanımda...

Uçtun gittin, belki döner gelirsin diye bekleyeceğim,
çok çok bekleyecek olsamda bekleyeceğim...
Son nefese kadar vaktim bol benim...

Çünkü sensiz kaldım ben,yaşadım o dehşet acıyı,
gittin sen...

Gittin sen ve rüyalarım bitti...
Gittin sen ve dünyam bitti...

Sen gidince, sensiz kalınca;
inan kimsem kalmadı...