Artık örümcek ağında güveyim

Birden bastıran Yağmurlar Gibi
Hiç Ummadığım, Hiç hazır olmadığım Bir Anda çıktın karşıma ve sevgiyle baktın Gözlerime
Elini uzattın ürkek üşümüş ellerime
Ne Acıya razıydım, Ne aşka hazırdım
Oynamam ben dedim önce
Sonra Körebe gibi koştum biraz aslında
Garip, Umutsuz, Çaresiz
Adımlarım bile bile ladesti
Bu yalnızlığımdan Aşka çıkan geçitti
Heycan dolu, mutluluk dolu tünel
Belki sonu ışıksız belki acılara beşikti
Boğarcasına tutkunken bana yalnızlığım
Yapıştığı ceketimi bırakıp ellerinde sıyrıldım
Çıplak ayak kan ter içinde koştum sana
Bazen durup geriye bakıp dönmek ister gibi
Oysa ki bir güveydim artık örümcek ağında
Ne aşktan kaçabilirdim ne de senin olabilirdim
Bir kibritin bir ateşe can veremeden sönüşü
Meyve olamadan soluşu bir çiçeğin
Denize varamadan kuruyuşu nehirin
Hayat mutlu masal, acı gerçek aşk dediğin...

Bursevii