Artık Dürüstleri Yeriyor İnsan

Kana bulaşmamış tertemiz eller...
Gül değil dikenler deriyor insan.
Estirdiğin için har dolu yeller...
Kutuptaki buzlar eriyor insan.

Hakim olduğundan İblis Ser"ine..
Tevessül ediyor nefsin şer"ine.
Tüm dünyada hoş bir düzen yerine.
İpleri gerdikçe geriyor insan.

Güçlü olan Mazlum olana çöküp !
Şefkat, Merhameti kökünden söküp !
Eteğinden taşı her yana döküp...
Vahşeti ortaya seriyor insan.

Gülüşün Ardında planlar saklı !
Konuştursan Herkes yüzde yüz Haklı,
Ters istikamete kullanıp aklı...
Neşe değil Hüzün veriyor insan.

Cumali devire bilmem ki noldu…?
Gökyüzümüz bile silahla doldu.
Güçlü diye Zalim sevilir oldu...
Artık dürüstleri yeriyor insan.