Artık bir şey söylemiyorum

Artık bir şey söylemiyorum

gülleri dikenleriyle yargılayacağına
dikenler içinde
böyle bir güzellik bulduğun için
ŞÜKRETMELİSİN..!

aşkın ve sevdanın
uzun sürdüğü bir iklim
gerisin geri tersleyen
bakışlar arsından sıyrılıp
aklıma düşersin
gölgelerin sığmamış da bedenine
biri taşmış gibi
ihanet süründürür
açık bırakıp göz kapaklarını
anlatır gibi bir duruş ve intihar
raks eder gibi
ben böyle söylemiyorum
hangi çılgınlık içinde susar düşünce
düşünce karanlık;
yüreğin tereddüdün içine
kömürleşmiş fitilini itina ile kesip
doldurup içini yakıyorum
intihar pozları almadan
kayan bir bakış gibi
yüreğime taktığın prangalardan
ihaneti seçmiyorum
ben böyle söylüyorum
hayatın bir mısra-ı bercesdesi olmalı
sen gibi
an uçsuz bucaksız bir uçurum
an - lamsız bir hevesin yelesinde
an - katıp önüne
an - sız duyguları çözeltir sanıp yürek yaralarını
an - arsız
an sensin,okşamaya kalksan
azgınlaşır,ifrit kesilir kursağında
an papatya
takılıp topuklarına sürüklenir güller peşi sıra
an - ka / dın canavarlaşan
yakalayıp perçeminden
gözlerinin ta içine bakıp
o an sınamak gerekir
yakalandığında çözecek ve çözüleceksin
ölçüye vur yüreğini
ihaneti unutmadan kendine
sevdiklerim yüreksiz
yüreğimdekileri sevecek an yok
düşmek değil düşünmek
sensiz gelenleri sevmiyorum
bakışların deniz kadar kaypak
düşündükçe anlamsızlığa sarıldığını seziyorum
az düşündüğümü sanıp an kayboluyorsun
düşünce gözbebeklerinden
ya ihanet ya intihar çözecek
ey yar
sultanı-ı yegah bir sirto
mırıldanıp satır aralarında
arzu bilip cümle hücreleri kezzapla eritmek gerek
ben böyle de söylüyorum
düşünceleri karın altında bekletip
bir buz dağının görünmeyen yüzünde
içinde kim olduğunu bilerek
bir parça su ve güneş
bir şey bulamıyorum düşümde
düşünce içim - dışım
sağım - solum
hayat - ölüm
ölüm - ölüm
sobe artık
bir şey söylemiyorum...