Akşam eve gitmek istemiyorum.
Sabah evden çıkmak;
Aklımın ucundan geçmiyor.
Tuzla buz olmuş aklım,
Parçalarım kaybolmuş pazılım
Ama bir bakıyorum sokaktayım
Birde evdeyim.
Benimde kabullerimin, arası açık gerçeklerim.
Yaşadıklarım ile bildiklerim,
Onlara küskünüm.
Çok çabuk öğrendiğim;
Kızgınım öğretilen iyiliğe.
Uzun uzun akmasın diye,
Çabalarken bulurum kendimi.
Beynimin içinde binlerce soru,
Artık bana soru sormayın.
Yaralıdır canımın içi yüreğim.
Bilmediklerim ruhumun,
En derininden seyre daldım.
Güzel görüyorum.
Güzel bakmak tek meziyetim.
Kenan Gezici 30/01/2025
Kayıt Tarihi : 3.2.2025 04:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!