Artık bekleme Şiiri - Akın Gündüz

Ne oldu da değiştin
Eskisi gibi olsaydın keşke
Sarılıp anlatsaydın derdini
Söyleseydin içindekileri
Belki bir yol bulurduk beraber yürüyebileceğimiz
Böyle asi ve kırıcı olmana gerek kalmazdı
Hatta beni bırakıp gitmene bile
Şimdi ne yer ne içersin
Kimi sever kimle gezersin
Biliyorum bu sorular haddime değil
Artık benim değilsin
Ama yinede seni bekleyeceğim
Umarım doğru durakta beklerim
Ümit ediyorum sende beni seversin
Çünkü o kadar kolay atamazsın içindeki sevgiyi
Yüreğin kaldırmaz beni bırakıp gitmeni
Bir gün döneceksin elbet çekip gittiğin yerden
İnanıyorum o durakta bir gün ineceğini
Ve bekliyorum yarınlara koşan çocuklar gibi

Bilmiyorum ne yapmalıyım
Sadece bekliyorum
Elimden bir şey gelmiyor, çaresiz kaldım
Hiç bir şeyi beceremiyorum,
Hatta düşünemiyorum bile
Uykuda tutmuyor artık gözlerimi
Sabahlara kadar gökyüzüne bakıyorum
Her yıldız kaymasında dilek diliyorum
Senle dolu yarınlar için
Evin her köşesinde sesin yankılanıyor
Bu sesi duymamak imkansız
Bir türlü kurtaramıyorum kendimi senden
Nere gitsem hep seni görür oluyorum
Anılarınla yaşayıp duruyorum
Bana kendini nasıl çiviledin öyle
Ne zaman sökmeye çalışsam
Daha da canım yanıyor vazgeçiyorum

Zaten sen gideli her şeyden vazgeçtim
Hiç bir şey mutlu etmiyor artık beni
Sadece ben geldim diyeceğin günü bekliyorum
Ama artık ümitlerim tükendi
Herhalde gelmeyeceksin geri
Çok mevsimler geçti gideli
Her geçen mevsimlerde
Sayıp durdum solan çiçekleri
Nasıl yenik düştüğünü çaresizce
Ama yeniden dirildiği nede tanık oldum
Kuru topraktan biten filizleri gördüm
İşte beni bekleten şeyde bu olmalıydı
Kulağıma fısıldayan bekle diyen ses
Bekleyip durdum geleceğin günü

Umutlarım yeniden yeşerdi
Yeniden sürdüm çorak toprakları
Ekip durdum yakalamak için yeşilin tonlarını
Göğe bakarak yalvardım yağmurlara
Su ile hayat bulup filiz vermesi için
Yağmurlar yağdı, yeşerdi ne ektiysem
Güneşler doğdu, boylandı başaklarım
Ne yapsam boş kurtaramadım hiçbirini
Soğuk mevsimlere yenik düştü hepsi
Yeşilin sarı tonlarını gördüm
Yeniden soldu bütün ümitlerim
Ve kulağıma bir fısıltı geldi poyrazla:
“Artık bekleme asla gelmeyecek geri”