Anladım herkesi Şiiri - Akın Gündüz

Anladım herkesi, kendimi anlamadığım kadar
Herkesi dinledim
Herkesle konuştum
Ama kendimi anlatacak ne bir sözcük bulabildim ne de bir tarif
Sadece yazdım
Ne yapabilirdim ki başka
Elimden başka bir iş gelmiyordu yoksa
Korkarım ölene kadar da böyle gidecek
Keşke tek korkum da bu olsaydı
Daha büyük korkularım var
Ama anlatamıyorum işte
Konuşmadan anlaşılmayı bekliyorum köşemde
Çünkü bilirsin kaba konuşurum
Pek beceremem İstanbul şivesini
Köy ve toprak kokusu almış içimi
O yüzden aşağılayıp hor görürsünüz beni
Benim hikâyemin sonu çoktan belli
Kuytu köşelerde bulursunuz belki
Tenha yerlerde ağlayan gözlerimle
Konuşmaya ihtiyaç bırakmadan anla beni
Gözlerime bak ve dinle sadece
O zaman anlarsın ne dediğimi
Ne olursun kurtar artık beni
Çıkar gitsin benden sana olan neyim varsa
Sakın kırayım deme ince yerimden
Belki o zaman anlarsın beni
Bilirsin dışa vuramam içimdekileri
Sadece yazarım, hissettiklerimi
Keşke bir fırsat versende okusam yazdıklarımı
Ne olur kurtar artık beni
Buralar sensiz zemheri
Üşüyorum sar bana kendini
Ne olur kurtar artık beni

Bu hikâyemin en acı yanı ne biliyor musun?
Yazdıkça mısralar arasında kayboluşum
Derin denizlerde pusulasız kalmam
Fırtınalı gecelerde limansız olmam
Tren garlarındaki terk edilişim
Şimdi ben nere gideyim
Hüznümü size nasıl tarif edeyim
Terk edilişimi nasıl tercüman edeyim
Bilmiyorum hiç bişey
Sadece yazıyorum gelişigüzel
Bazen saatlerce duvarlara bakıyorum
Hiç bişey yapmadan öylece oturup duruyorum
Bazen de rüzgârlara kapılıp savruluyorum
Bir o yana bir buyana
Bilirsin çok hafifim
Ne olur kurtar artık beni
Çıkar o karanlık kutumdan
Yaşamın sonsuzluğunda gezdir beni
O Ballıderenin en yüksek yerlerinde
O doğanın muhteşemliğinde
Şiir dolu yüreğin ve gözlerinde
Kurtar beni o yaşamazlık hissinden
Ya da çıkar beni daha geniş ufuklara
Selvi ağacı gibi uzat bizi gökyüzüne
Hem yıldızlara dokunuruz belki
Mehtapta ay oluruz gecelere
Beraber kayarız gökkuşağından engin denizlere
Belki bir balık olur dalarız en uçsuz derinlere
Çıkar beni o karanlık gecemden
Ya bir mehtap ol aydınlat beni
Ya bir güneş ol ısıt içimi
Ya da zifiri odama bir pencere ol aydınlat beni
Ne olur kurtar artık beni

Ama sakın hafife alma karşılıksız sevgimi…
Ve beni…
Sonra kaldıramazsın şiir dolu sevgimi…
Ezilir kaybedersin taş dolu kalbini…
Ne olur duy artık sana çarpan kalbimi…
Beraber gezelim dünyanın en güzel yerlerini…
Birlikte kaybolalım sonu olmayan çıkmaz köşelerinde…
Bir kulübede geçirelim son günlerimizi…
Beraber tüttürelim acılara inat ümitleri…
Doruklara çıkar küçük hayallerimi…
Kul et sana bendeki beni…
Ne olur kurtar artık beni…