Artık Bana Dönme Şiiri - Feridun Eren

ARTIK BANA DÖNME
Ben sana vurgunum dedim etme
Yollarını her gelene açma dedim
Üzülürsün yüzlerden, ansızın gelen mevsimlerden
Seni alırlar, gözüne dünyayı boyarlar dedim etme
Yüreğini ortaya koyma dedim
Çalarlar seni, bir bilinmeze, bir çözülmeze atarlar etme
Bekleyene değil, başkalarına kendini tükettin bitirdin dedim etme
Neden bensiz olarak pak olan ellerini kine bulandırdın
Üzdün kapında bekleyeni, yaşlı avuçlarını, açıkgözlere teslim ettin
Dallarında Mezopotamya nın en güzel ihtiraslarını besleyen masallarına kıydın
Şimdi sana döner mi o kalbi dışarıda atan, beyaz nahit taşların beyaz yürekleri
Bu bütün olanlar içinde kalan, söylenmemiş aşk şiirlerine
Başkalarıyla paylaşmak istedin, bana ait olan kadım mermer sütunlarımı
Gözlerini, sahibi olanın önüne koy kendini, kaç kere kaç asır ötesinden sana,
Sen ne yaptın ardından gelen çağlara
Her şeyini bu pis ve letafetsiz ihtiraslarına kurban ettin de durdun bu son ömrünün son asarında
Artık bana dönme
Ücret yok, senin de ömründen yıkılır her değerli taşında
Sana yollarda yok, hepsini senin yüzünden kilitli dağlardan setler yaptım
Kendimi de kapa tim ilk ve son bir kez daha
Sahibine teslim et artık o kara yüzünü
Yanma artık, yüreğini tanımadığına etme, eritme
İster bir yanı deniz olsun, bir yanı dolu su olsa da
Görünene değil kanma, dilinin ucuna, perdenin arkasını del geç, bak
Yoksa öyle bir yanarsın ki soylar soyları paklarda durur
Dilin yanar bir daha anlatamasın, bizde gizli kalan masalları
Aramızdaki bütün sırlar ayyuka çıkarda, hiçbir zaman aşağıya inemezsin
Sana hep gün görmemişin zalimin oğlu derler, ta dünya burada duruncaya kadar
Simdi sana son bir kez saçlarını, ellerine vererek yoluyorum ve yalvarıyorum
Lütfen geri dön o bizim kadım şehrimize
Yoksa yere devrilecek o güneş
Ona ismiyle hitap et, etme