Arzular kemale ermiş Şiiri - İlyas Kaplan

gözler hep aynı manzaralara alışınca
sakin bir derviş gibi geçer yıllarım
anladım ki ilk yolculuk içte olmalı
uzak gözüken menziller ne kadar yakınmış meğer
badirelerle dolu ne yürüyüşler bitti
saçlarımda ki beyazlığı hesaba katmazsak eğer
hiç değişmemiş düş tadında

asıl mesele yaşlanıyor olmama rağmen
çocuksu çırpınışlarıyla hep küçük kala kaldı
yüreğimde ki ben

ayrıca aşka riayet ederek
layıkıyla onu eda ettiğimi düşünüyorum
unutulmuş bir hatırayı yeniden yaşamaya çalışmak beyhudeymiş
bir ana bahşedilen tutkuyu yeniden canlandırmak nafile
artık arzular kemale ermiş
bütün çıplaklığı ile karşımda öylece beklemekte
adeta bütün katmanlarında eskinin bağışlanmaz günahları

henüz farkına varamadığım bambaşka heyecanlar
bu gizem dolu, bu sır küpü duygulara muttasıl
her dem gözyaşı tufanıyla sırılsıklam

bir ateş şelalesi ki yangın yerine döndürmüş sinemi
kalbimi tarumar etmiş bu hengamenin azameti
bir bad-el mevt yalnızlık düşmüş çöllerine
serapların derinliği ateşlerle mühürlenmiş
tan yeri alev alev ,şuleleri sureta şimşek
harelerden taşanların firak vaktidir şafak

bir yanda nice sonsuzluk duygusu
bir yanda kalbimin namütenahi yalnızlığı
her zaman ötelere açık uçsuz bucaksız

geceyi yavaş yavaş içime çekerim
öyle çok ,öyle hatalara sürgün,öyle girift
göklerinden koyu bir karanlıktır süzülen
katrelere yansıyan suretlerinde keyifsizliğim
ummanlara meyleder met ve cezirlerim

en derin göklerden daha derin
hayallerimin doğduğu da bir battığı da bir
aslında kalbimin attığı da bir gerçek

kimi zaman bir bayram sevincinin ardına gizlenen
unutulmaya yüz tutmuş bir ayrılık şarkısı gibi
bazen de gecelerimin korkusunu damıtır bir uyku
son gecenin son saati vururken yüreğim kanar
varlığımın kütlesi çoğu kere kısır ilişkilere dönüşür
hiçbir zaman hacmi artıp eksilmez

ayrılıklar bir hicran ,mutluluk gibidir bazen
duygusu öyle sonsuz öyle sihirli alem
ürperten her sessizlik çıldırtan her yalnızlık

redfer