Artık Adamdan Sayıyorlar Yaraladığın Ka ...

Sen, gülüyorsun ben gülüyorum,
Sen susuyorsun, ben düğümleniyorum.
Sen konuştukça; ben kendime geliyorum..

Sonra tüm tükenişlere inat tükenmez kalemimle başlıyorum yazmaya. Satır araları, bir nevi inziva oldu bana. Gecenin göğsüne saklanmış hayallerimi hatırlıyorum sonra. Hayallerim; miadı dolmuş, silik biraz da…

Sen; gözlerinde bahar çiçekleri gibi açtığım adam, “ne kadar sevdin” diye hep soracak olsam da, cesaret edip soramıyorum çoğu zaman..İçimde bir sızı gibi kalmıştır hep; zaman zaman acıyan. Sızım, solumdan gelir hep. Sonrası kendi içimde yarattığım kapı arkası yalnızlıklar…Sonra dalıp giderim çok uzaklara..

Eski bir şarkıdır kulağımdan yüreğime akan…”Acı çekmek özgürlükse, özgürüz ikimizde. O yuvasız çalıkuşu. Bense kafeste kanarya. O dolaşmış daldan dala. Savurmuş yüreğini. Ben bölmüşüm yüreğimi.Baş kaldıran dizelere.”

Asice, hırçınca, acımadan bazen ağlayarak bazen de hüzünle isyan ederim birçok şeye! Ardında devasal “NEDEN” diye bir kurşun çıkar dudaklarımdan. Susarım sonra. Söyleyemediğim birçok sözüm olarak yapışırsın boğazımın tavanına…

Ağlarım hıçkıra hıçkıra. Düğüm çözülmez. (Ama arındırır insanı. Her insan ağlamalı bazen hıçkıra hıçkıra.) Sonra yersiz ve nedensiz susmalarıma gebe kalırım. Ağır aksak düşerim kendi içime.
Karanlığım daha zifir. Daha katran bu gece.

Her şey yapılabilir bir beyaz kâğıtla demişti YILMAZ ERDOĞAN. Ben de bir beyaz kâğıda döküyorum içimi.(seni) .Olan - olmayan, acıtan-sancıtan. Düşecek gibi olurum bazen o an tutunurum senli cümlelerimin büyük harflerine. Tökezledimse de hiç düşmedim henüz.Ama üşüdüm.Yokluğunda,
sensizliğin ayazında buz tuttu parmak uçlarım.Sonra da resmini koyduğum kitabımı araladım.Maksat sana bakmak değildi aslında.Maksat şiir okumaktı inan.Ne güzel yazmıştı yazan:
………………………..
YOKLUĞUN CEHENNEMİN ÖBÜR ADIDIR. ÜŞÜYORUM; KAPAMA GÖZLERİNİ..

Sen; geceden gözlerime düşersin. Gözlerimden ellerime. Hep gelişlerine kurulu saatlerim. Bir çocuk heyecanıyla beklerim gelişini. Zaman yıkıp geçer sol yanımı. Keşkelere asılı kalır düşlerim. Mısralarımın arasında yaşayan adam; ne kadar çok sevildiğini hiç bilmedin. Hayalin keser hep soluğumu. Sensiz kaldığım kadar nefessiz kalırım kendi aksimde… Yalnızca sen bilirsin yarım kalmışlığımı. Sen bilebilirsin yüreğimdeki sevginin arsızlığını… Bilirsin ama bilmezlikten gelirsin. Bunu da ben bilirim.

Hasret senden gelir gece yarıları, dolanır elim ayağıma.Sevda sadece senden.Hüzün senden gelir süzülen gözyaşlarıma, yüzümdeki tebessüm de senden.Sol yanım senden kanar her zaman, yarama tuz basan yine sen..Ne gelirse gelsin senden bana; hep iyi gelir inan.Sen acılanma…

Ama şunu çok iyi bil:
“Sende kayboluşuma, yarım kalmışlığıma, aldanmışlığıma rağmen; artık adamdan sayıyorlar yaraladığın kalbimi”. (biliyor musun) ?