Gitmeden, çiçekler vardı kırlarımda kışları
Şimdi hezeyan dolu göğsümün sol altı Amalaştım göremiyorum yazı, kışı, baharı
Artık yandı ormanlar gölgesiz kaldı başımız
Biraz fazla yaşlanmış gözümüzde yaşımız
Şimdi gidiş vaktidir bundandır hüsranımız
Kısa yol olsa da varamaz ayaklarımız
Artık söndü ocaklar kaynamıyor aşımız
Kırılmışım, sanki bir şeyler kopmuş içimden
Heves kırarım kimsenin gelmem içinden
Herkese güzeldir bakışlar, bana farklı biçimde
Artık uçmağ isterim, fakat yoktur sevabımız
Kayıt Tarihi : 20.8.2020 01:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Alakuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/20/artik-296.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!