Artı Şiiri - Levent Deniz

Yarı uykulu hali
Bulanık bilinciyle
Çarparak ilerleyen
Avuçları çivili nesiller

En gürleyen özler
Postallar onları çiğner
Adalet isteyen milyonlar
Sadece susar
Sadece bekler
Çünkü özgürler

Artı hangi namussuz yakıştırmış
Yapıştırmış bu masum kıza
Kendini sevdirmeye çalışan hakka
Bu çirkin cezayı
Gerici

En önde biri
Bir niyet okumuş
Hakimsiz bir mahkemede
Kendini kaybeymiş
En günahkarın biri
Hepimizi bölmüş
Çoğumuzu mahkum etmiş

Karanlığın en karasında
Bir aydın zorba nokta
Mahrem yerimizde söndürmüş
İzmaritlerini birer birer
Namusu kaşımış
Hakaret biçmiş
Bilip durduğunu
Görmezden gelmeyi adet ettiğini
Yaşamının göbeğine düşürmeye niyetli
Sonsuzluk hakedişçilerine

Artı kızını koruyamamış bir baba
Böyle bir ejder sofrasında
Sıkmış kırmış dişini
Ama henüz önüne geçilememiş
Yeryüzünde sırtlanların

Neyseki çok şükür
Kapanmayan perdesine ömrün
Seyircileri beklemekte
Müthiş bir final
Artı eşsiz bir oyun